Materyalizmin Kanlı Yüzyılı

20. yüzyıl büyük savaşların, soykırımların, katliamların yaşandığı çok kanlı bir asır oldu. Bu yüzyıl boyunca on milyonlarca insan savaş ve çatışmalar nedeniyle hayatını kaybetti, milyonlarcası yaralandı, sakat kaldı, milyonlarcası da evinden, yurdundan çıkmak zorunda kaldı. Yıllar süren savaş ekonomisi insanları her geçen gün daha büyük bir sefalete doğru sürükledi, açlık ve salgın hastalıklar nedeniyle toplu ölümler yaşandı. Bu savaşlar sırasında en çok zulüm görenler ise savunmasız insanlar, kadınlar, yaşlılar ve masum çocuklar oldu. Bu savaşların ve zulümlerin sorumlusu çeşitli ideolojilerdi. Bunların başında ise, materyalist felsefeyi savunan, her türlü manevi değeri kökünden reddeden komünizm geliyordu. Komünist hükümetlerin iktidarda olduğu ülkelerde savaşların yıkıcı etkilerinin yanı sıra, insanlara sistemli bir zulüm ve beyin yıkama politikası uygulandı. Her türlü ahlaki ve manevi değeri kendilerine düşman bilen komünist yönetimlerin en büyük hedefleri ise dini değerler oldu.

Komünist liderlerin insanların dini inançlarını yok etmek ve tüm dini kurumları ortadan kaldırmak için başlattıkları kampanya zaman içinde meyvelerini verdi ve günümüzdeki ahlaki açıdan çökmüş toplum modeli ortaya çıktı. Mafyanın ülke ekonomisine hakim olduğu, gençlerin uyuşturucu ve alkol bataklığına saplandığı, fuhuşun en yaygın meslek haline geldiği ve çocukların dahi fuhuş bataklığına itildiği bu toplum modeli, dine düşman komünist ahlakın sonuçlarını gözler önüne serdi. Aslında bu çarpık sistemin bugün geldiği durumu daha iyi anlayabilmek için Rusya ve Çin gibi ülkelerin karanlık tarihlerine kısaca bir göz atmak yeterlidir. Çünkü bu ülkelerdeki halk, dini ve ahlaki değerlerden uzaklaştırılmak için çok uzun süreli bir eğitime tabi tutulmuş, sadece maddenin var olduğuna şartlandırılmış ve tüm manevi değerlerden uzaklaştırılmıştır. Bunun sonucunda ortaya çıkan ise dinin karşıtı olan ideolojilerin insanlığa maddi ve manevi olarak yıkımdan başka bir şey getirmeyeceğinin ispatı olmuştur.

Materyalizmin Ahlak Anlayışı

Diyalektik materyalizmin kurucuları ve komünist ideolojinin fikir babaları olan Karl Marx ve Frederich Engels koyu birer ateisttiler. Evrendeki tüm gelişmelerin çatışma (diyalektik) sayesinde elde edildiğini iddia etmiş, bu düşünceden yola çıkarak ideal bir toplum modeline ancak komünist bir devrimle ulaşılabileceği sonucuna varmışlardı. Dine karşı çok büyük düşmanlık besleyen bu iki ideolog, fikirlerini hayata geçirebilmek için de öncelikli olarak dinin ortadan kaldırılması gerektiğini savunmuşlardı.

Rusya’ya Çöken Karanlık

Rusya’da “Bolşevik” adı verilen komünist militanlarla gerçekleştirdiği 1917 Devrimi ve onu izleyen kanlı bir iç savaştan sonra iktidarı ele geçiren Lenin, kendinden sonra nasıl bir politika izleneceğinin de işaretlerini vermişti. Kendisine ve komünist sisteme karşı gelen herkesi kurşuna dizdirmiş, ülkede yaşanan iç savaş tam üç yıl sürmüş, Rusya tam bir harabeye dönüşmüştü. Lenin bu kanlı savaş sonunda dünyanın ilk totaliter tek parti diktatörlüğünü kurmuştu. Bu dönemde Rusya ekonomik açıdan tam bir felce uğramıştı, fakir halktan zorla vergi alınıp, açlık ve sefaletin dozu giderek artırılıyordu. Üretim alanları, fabrikalar, işletmeler devletleştirilmiş ve bu girişimlere de kimse karşı koyamamıştı. Çünkü karşı koyanların sonu herkes tarafından çok iyi biliniyordu.

Uyguladığı politikalarla yakın çevresinin dahi nefretini kazanan Lenin 1924′te ölünce Komünist Parti’nin başına dünyanın en kanlı diktatörü sayılan Stalin geçti. Stalin’in ilk önemli icraatı, Rusya nüfusunun yüzde 80′ini oluşturan köylülerin tarlalarına devlet adına el koymak oldu, bütün mahsuller silahlı görevliler tarafından toplandı. Bunun sonucunda, çok şiddetli bir açlık baş gösterdi, milyonlarca kişi yaşamını yitirdi. Kazakistan nüfusunun yüzde 20′si açlıktan öldü. Kafkasya’daki ölü sayısı 1 milyonu aştı. Stalin, bu politikasına direnmeye çalışan yüz binlerce insanı, Sibirya’daki çalışma kamplarına yolladı. Tutsakların çok ağır şartlarda ölesiye çalıştırıldıkları bu kamplar, bu insanların çoğuna mezar oldu.

Öte yandan on binlerce insan, Stalin’in gizli polisleri tarafından idam edildi. Aralarında Kırım ya da Türkistan Türkleri’nin de bulunduğu milyonlar, Rusya’nın uzak köşelerine zorla göç ettirildi. Stalin, tüm bu kanlı politikaları sonucunda yaklaşık 20 milyon insanı katletti. Stalin döneminde devlet terörü sadece sistemi eleştirenlere ve aydınlara zarar vermekle kalmamış, herkes kendini tehdit altında hisseder hale gelmişti. En ufak bir “muhalefet”i olduğu düşünülen insanlar, kitleler halinde toplama kamplarına dolduruluyor ve katlediliyordu. Stalin terör sayesinde ülkenin tümü üstünde mutlak iktidarını kurdu. 25 yıl iktidarda kalan Stalin öldükten sonra geride kalan, fakir ve zavallı bir halktı.

Lenin ve Stalin’in Mirası

Günümüz Rusya’sında ve eski Doğu Bloku ülkelerinde yaşanan şiddetli ahlaki dejenerasyon da Lenin, Stalin, Brejnev gibi komünist diktatörlerin yönetimi altında, Sovyet toplumundaki tüm manevi değerlerin ortadan kaldırmasının bir sonucudur. Çünkü bu toplumların çoğunluğunu oluşturan dinsiz ve her türlü ahlaki değerini yitirmiş insanlar öldürmeyi, çalmayı ve fuhuş yapmayı normal görmektedirler.

Kızıl Çin’in Terör Politikası

Stalin, komünist devrim projesini Rusya’da hayata geçirip arkasında 20 milyon ölü bırakırken, bir başka komünist rejim de Çin’de kuruldu. Mao Che Tung’un önderliğindeki komünistler, uzun bir iç savaş sonucunda, 1949 yılında, iktidara geldiler. Mao, 1949′dan 1976 yılına kadar Stalin gibi, baskıcı ve kanlı bir rejim kurdu. Maocu dönem olarak bilinen sürede Çin, sayısız politik idama sahne oldu. Orduyu oluşturan ve “Kızıl Muhafızlar” adı verilen kadın ve erkek komünist militanlar, ülkeyi tam bir terör ortamına sürükledi. “Sosyalist değişme ve eşitlik hakları” adı altında uygulanan politikalar sonucunda daha önce Rusya’da yaşanan açlık ve sefalet Çin’de de yaşanmaya başlandı. Kendisini yoksulların sığınağı ve halkın kurtarıcısı olarak gösteren komünist dikta yönetimi, Rusya örneğinde olduğu gibi halkın tarlalarına, hayvanlarına, ürünlerine ve tüm mülklerine el koydu. İktidardakiler ve yandaşları giderek zenginleşirken “hakları savunulduğu” iddia edilen halk ise açlıktan ölüyordu.

Ülkede ekonomik sorunlar gitgide büyüdü ve sorunların çözülmesi için radikal reformlara gidildi. Denenen her reform toplumsal kargaşayı daha da artırdı. Her başarısızlığın karşılığında yüz binlerce hatta milyonlarca insan öldü. Coğrafi dağılımı son derece geniş olan ülkede, Mao, kendi halkına ve özellikle de azınlıklara karşı büyük bir soykırım uyguladı. Her türlü yetkiyi elinde bulunduran komünist parti hiyerarşisi ve diktatör Mao, ülkeyi tamamen içe kapatarak, basın-yayın ve haberleşme özgürlüğünü kendi tekeline aldı. En ufak bir eleştiri veya hükümet politikasının sözlü bir protestosunun karşılığı ise idam oldu. Azınlıkların kültürünü, tarihini, dil zenginliğini anlatan ve yazan yazarlar, sanatçılar ve bilim adamları bu kanlı dikta tarafından toplu halde yok edildiler.

Halen Komünist Çin’de gelişen olayları BM dahil hiçbir kurum ve kuruluş doğru ve eksiksiz olarak öğrenememektedir. Bu konudaki en önemli örnek Doğu Türkistan’da Uygur Türkleri’ne karşı yürütülen soykırımdır. “Gerçek kurtuluşa götürecek tek yol” aldatmacasıyla hareket eden komünist rejim, “kesintisiz ve durmaksızın komünizme varış” hedefi için bu halka karşı yıllarca insanlık dışı işkenceler yapmış, acımasızca zulmetmiştir.

Din Yerine “Kızıl Kitap”

Dini inançların yok edilmesi her komünist rejimin temel hedefidir. Bunun için sistemli bir baskı ve propaganda yöntemi uygulanır. Dini inançların yerini ilahlaştırılmış liderlerin ürettikleri felsefeler alır. Çin’de de Mao döneminden itibaren insanların elinden din ve vicdan hürriyetleri alındı. Din adamları korkunç işkencelere maruz kaldılar, camiler ve ibadethaneler kapatıldı. Materyalist sistemin önünde en büyük ve yıkılmaz engel olarak duran dinin anlatılması yasaklandı. Okullarda öğrencilere Mao’nun sapkın felsefesini anlatan “Kızıl kitap” okutuldu. Manevi değerleri tamamen reddeden materyalist felsefe çocuk yaşlardan itibaren insanlara aşılandı. Komünist ideolojinin aile kurumunu ortadan kaldırma hedefine yönelik olarak aileler bölünmüş, çocuklar kreşlerde büyütülmüş ve aileler senede ancak bir defa bir araya gelmiştir. (Harun Yahya, Komünizm Pusuda)

Komünizmi en iyi şekilde uygulamaya geçirmek amacıyla Rusya ve Çin’de yapılanlar ve sonunda ortaya çıkan durum çok iyi değerlendirilmelidir. Çünkü bugün dünyanın dört bir yanında hala komünizmin yayılması için çabalar yürütülmektedir. Komünizmin geldiği bir ülkenin uğrayacağı son ise Rusya’dan veya Çin’den farklı olmayacaktır. Ayrıca Darwinizm’i temel alan materyalist bir felsefeyi telkin eden her türlü siyasi ve sosyal sistemin de Rusya veya Çin’den farklı sonuçlar doğurmayacağını bilmek gerekir.

Materyalizme Karşı Tek Çözüm

Yüzyıllardır insanların karşı karşıya oldukları sorunlara çözüm getirilememesinin nedeni çözümün hep yanlış sistem ve inançlarda aranmış olmasıdır. Oysa çözümü, tüm insanlar arasında adaletin, huzurun, refahın ve barışın sağlanacağı evrensel bir gerçekte aramak gerekir. Dünyayı sorunları ile kabullenmek, tüm sorunların çözüldüğü bir ortamı uzak ve erişilmez görmek büyük bir hata olur. Çünkü tüm insanları yaratan Allah onların en rahat edecekleri, refah, huzur ve güven içinde yaşayacakları sistemi de yaratmış ve bunu insanlara Kuran aracılığı ile bildirmiştir. Allah Kuranda bunu “Biz Kitabı sana, herşeyin açıklayıcısı, Müslümanlara bir hidayet, bir rahmet ve bir müjde olarak indirdik.” (Nahl Suresi, 89) ayetiyle bildirmiştir.